Του Θάνου Παπαδόπουλου, δημοσιογράφου και συγγραφέα
Η Αριστερά γεννήθηκε στο τέλος του 18ου αιώνα στον αγώνα εναντίον των «ελέω Θεού», βασιλιάδων και αυτοκρατόρων. Γεννήθηκε στην πρωτοπορία των αγώνων για δημοκρατία, ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη. Γεννήθηκε δηλαδή δημοκρατική, φιλελεύθερη και σοσιαλιστική. Το μαρτυρούν οι αγώνες της ολόκληρο τον 19ο αιώνα και στις αρχές του 20ου αιώνα. Το όριό της υπήρξε η Οκτωβριανή Επανάσταση το 1917.
Μετά την κατάκτηση της εξουσίας από τους μπολσεβίκους ο Λένιν ανακάλυψε ότι ο σοσιαλισμός ήταν αδύνατος στην καθυστερημένη και κατεστραμμένη Ρωσία. Τότε διατύπωσε το δόγμα για τον κρατικό καπιταλισμό χωρίς αγορά, κατά το γερμανικό πρότυπο. Η αποτυχία του κρατικού καπιταλισμού χωρίς αγορά να προωθήσει την ανάπτυξη στη Ρωσία τον ανάγκασε να εκπονήσει τη νέα οικονομική πολιτική (ΝΕΠ), με την όποια φιλελευθεροποίησε το σύστημα:
Α) Επέτρεψε στους αγρότες να πωλούν τα προϊόντα τους στην ελεύθερη αγορά, ενώ μέχρι τότε τους υποχρέωνε να τα παραδίνουν όλα στο κράτος σε ορισμένες τιμές.
Β) Κάλεσε τους επιχειρηματίες που είχαν έως 20 εργαζομένους στις επιχειρήσεις τους και τις είχε κρατικοποιήσει να τις παραλάβουν δωρεάν για να τις βάλουν μπροστά κλπ.
Η Νέα Οικονομική Πολιτική (ΝΕΠ) του Λένιν ανατράπηκε μετά τον θάνατό του από τον Στάλιν, που μετά τη σύγκρουσή του με τον Τρότσκι επικράτησε στην ηγεσία των μπολσεβίκων.
Το ατύχημα του 20ου αιώνα
Ο Στάλιν επανέφερε τον κρατικό καπιταλισμό χωρίς αγορά στην πιο ακραία του μορφή:
α) Ανάγκασε τους αγρότες να παραδίνουν όλα τα προϊόντα τους στο κράτος σε καθορισμένες τιμές
β) Επανακρατικοποίησε τις ιδιωτικές επιχειρήσεις - ακόμη και τα περίπτερα.
γ) Με τη μέθοδο της κολεκτιβοποίησης κρατικοποίησε τη γεωργική γη και την αγροτική παραγωγή.
Ενώ ο εμφύλιος πόλεμος δεν είχε τελειώσει, καθώς ο Στάλιν τον συνέδεσε με την τρομοκρατία μέσα στο κόμμα των μπολσεβίκων (ΚΚΣΕ), ξέσπασε η αντίσταση των αγροτών στην κολεκτιβοποίηση κι άρχισε ο «διωγμός των «κουλάκων». Ο λιμός και η τρομοκρατία που ακολούθησαν έδωσαν συνολικά 3,5-4 εκατομμύρια νεκρούς. Αλλά τόσα και περισσότερα ήταν τα θύματα του εμφυλίου πολέμου. Μόνο οι εκτελεσθέντες στις στημένες δίκες άγγιξαν το ένα (1) εκατομμύριο νεκρούς. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται και η συντριπτική πλειοψηφία του Πολιτικού Γραφείου και της Κεντρικής Επιτροπής (περίπου 75%) του Κόμματος των Μπολσεβίκων που έκανε την Οκτωβριανή Επανάσταση με τον Λένιν.
Η κρατικοποίηση των πάντων και η συνεπαγόμενη τρομοκρατία είχαν έναν και μοναδικό σκοπό: την εγκαθίδρυση της προσωπικής εξουσίας του Στάλιν και της «αυλής» του (Κρεμλίνο) πάνω στο κράτος και μέσω αυτού στην οικονομία και στην κοινωνία, ελέγχοντας ακόμη και την προσωπική ζωή των ανθρώπων: συγγένειες, φιλίες, έρωτες κλπ.
Ο κρατικός καπιταλισμός
Ο κρατικός καπιταλισμός χωρίς αγορά επιβλήθηκε και στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης μετά την κατάληψή τους από τον Ερυθρό Στρατό της ΕΣΣΔ μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως και η σταλινική τρομοκρατία: Πολωνία, Τσεχοσλοβακία, Ουγγαρία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Αλβανία και Ανατολική Γερμανία. Επίσης τον επέβαλε και ο Μάο στην Κίνα μετά την επανάσταση. Αποτέλεσμα μετά την αποτυχία του «Άλματος προς τα εμπρός» να επικρατήσει λιμός και να πεθάνουν 20-30 εκατομμύρια Κινέζοι. Ο Μάο για να συγκρατήσει την αγανάκτηση του λαού εξαπέλυσε το κίνημα των Ερυθρών Φρουρών και την τρομοκρατία τους με την «Πολιτιστική Επανάσταση».
Η Σοβιετική Ένωση και οι Λαϊκές Δημοκρατίες ούτε ένα δευτερόλεπτο στην ιστορία τους (δεν) υπήρξαν δημοκρατικές ή σοσιαλιστικές.
Στην πραγματικότητα υπήρξαν η αναχρονιστική παλινόρθωση ξεπερασμένων μεθόδων οργάνωσης της πολιτικής, της οικονομίας και της κοινωνίας.
Α) Στο πολιτικό πεδίο επανέφεραν τους βασιλιάδες και τους αυτοκράτορες χωρίς στέμμα. Στάλιν, Μάο, Κάστρο ασκούσαν συγκεντρωτική, αυταρχική και τυραννική εξουσία, ανάλογη μ΄ εκείνη των Χίτλερ, Μουσολίνι, Φράνκο.
Β) Στο οικονομικό-κοινωνικό πεδίο εφάρμοσαν πρωτο-καπιταλιστικές και προβιομηχανικές μορφές οργάνωσης της παραγωγής, σε μια εποχή βιομηχανικής ανάπτυξης. Η νομενκλατούρα του κόμματος, του κράτους και των επιχειρήσεων έγινε ο συλλογικός ιδιοκτήτης των μέσων παραγωγής, όπως στις εταιρείες ανατολικών και δυτικών Ινδιών….
Αυτές οι θεμελιώδεις αντιφάσεις προκάλεσαν την αποσύνθεση και την κατάρρευση του καθεστώτος. Η ΕΣΣΔ έζησε λιγότερο από 70 χρόνια και οι Λαϊκές Δημοκρατίες μόνο 40 χρόνια! Η σταλινική προπαγάνδα εμφάνισε ως «σοσιαλιστικά» αυτά τα καθεστώτα. Εκατομμύρια εργαζόμενοι πίστεψαν σαν θρησκεία την προπαγάνδα και μαρτύρησαν σαν χριστιανοί για το κόμμα και τον αρχηγό της εργατικής τάξης…
Αυτή ήταν η μεγαλύτερη ιστορική απάτη του 20ου αιώνα. Γι΄ αυτό η ιστορία έθαψε αυτά τα καθεστώτα ως οπισθοδρομικές κι αντιδραστικές μορφές πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής οργάνωσης.
πηγή: matrix24
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου