Α. Ο ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΟΣ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ.
Το θεμελιακό πολιτικό πλαίσιο συγκρότησης της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΙΚΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ αντικατοπτρίζεται στην εξής ιδέα :
« Η πολιτική κοινότητα αποτελεί ένα οργανικό σύνολο, δηλαδή όχι ένα απλό άθροισμα ανθρώπων ή ατόμων αλλά ένα είδος ζωντανού σώματος, στο οποίο στο σύνολό του διακρίνονται υπερβατικές ιδιότητες (η καθολική ζωή, το όντως νόημα) τις οποίες δεν κατέχουν τα ξεχωριστά μέρη του. Όπως ένα δάκτυλο δεν έχει ζωή αποκομμένο από το σώμα, έτσι και το άτομο που ιδιωτεύει δεν έχει νόημα χωρίς την πολιτική κοινότητα. Η πολιτική κοινότητα στη σύστασή της έχει διυποκειμενική συγκρότηση, δηλαδή εδραιώνεται από τα κάτω, από ελεύθερους πολίτες».
Β.
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΥ:
ΚΥΚΛΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΩΝ ΑΞΙΩΝ
Σύνδεση της Φιλοσοφίας, της Τέχνης και της Επιστήμης με την θεσμική οργάνωση της κοινωνίας
ΚΥΚΛΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΑΞΙΩΝ
Συλλογικό άτομο - Κοινότητα - Πολλαπλά κέντρα εξουσίας - Εδαφολογία - Οικολογία - Αστοχωρική ανάπτυξη - Οργανική αγορά - Γεωοικονομία - Διοικητικός πολυκεντρισμός - Ανεξιθρησκία
Επειδή πολλοί συμπολίτες μας συγχέουν τον κοινοτισμό με κολεκτιβιστικές θεωρήσεις που προάγουν μια κλειστή κοινωνία, είναι ανάγκη να καταστεί σαφής ο τρόπος που προσλαμβάνει την οικονομία μιας χώρας, μιας περιφέρειας ή ενός δήμου.
Ο δημοκρατικός κοινοτισμός είναι μια πρόταση φιλελεύθερου κοινοτικού σοσιαλισμού για την κοινωνία. Δεν συγκροτείται ως πρόταγμα λαμβάνοντας στάση αντιτιθέμενη με τις ιδεολογίες του φιλελευθερισμού ή του σοσιαλισμού, αλλά στάση πολιτικής υπέρβασης των ορίων σύλληψης των αφηγήσεών τους. Ο δημοκρατικός κοινοτισμός δεν έρχεται κατ΄ευθείαν από το προνεωτερικό παρελθόν αψηφώντας τις κοινωνικές, οικονομικές και πολιτιστικές συνθήκες των σύγχρονων κοινωνιών, αλλά προσδιορίζει την σύγχρονη ταυτότητά του πάντοτε σε σχέση με το διαχρονικό συγχρωτισμό των πνευματικών, ατομικών και κοινωνικών αναγκών της ανθρώπινης φύσης στο πλαίσιο της μετανεωτερικότητας. Ο ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΣ λοιπόν, αποτελεί πρώτα από όλα ένα ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΡΕΥΜΑ το οποίο κομίζει πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά προτάγματα που θεμελιώνουν μια άλλη συλλογικότητα με βάση την αληθινή δημοκρατική συγκρότηση της κοινωνίας και την από τα κάτω διαρκή θέσμιση της κοινωνίας. Το ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΡΕΥΜΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΥ προτάσσει τον ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΛΟΥΡΑΛΙΣΜΟ ΣΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΛΗΨΗΣ ΤΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ και αντιπαλεύει το μονιστικό πρόταγμα του ατομικιστικού ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ. Στον σύγχρονο κόσμο κυριαρχεί μεν το ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ ΡΕΥΜΑ αλλά βρίσκεται σε πολιτιστική περιδίνηση και παρακμή. Ο ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΣ, ΣΕ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ ΜΕ ΤΟΝ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ, ως πολιτιστικό ρεύμα δεν έρχεται να αντικαταστήσει το υπάρχον σύστημα, αλλά να το μεταμορφώσει σταδιακά. Σιγά σιγά θα επέρχονται αλλαγές σε όλα τα επίπεδα του σύγχρονου πολιτισμού. Ο ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΣ (ως ανθρωποκεντρική άμεση δημοκρατία) θα λειτουργεί ως πολιτιστική "μέλισσα", γιατί δεν είναι δογματικός και αποδέχεται πολλά στοιχεία του πολιτικού φιλελευθερισμού. Όπως ο φιλελευθερισμός, αν και ενσωμάτωσε πολλά κοινοτιστικά στοιχεία για να επιβιώσει χωρίς να μπορέσει να αμβλύνει τις κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες, έτσι και το πολιτιστικό ρεύμα του δημοκρατικού κοινοτισμού είναι ανοιχτό και πλουραλιστικό στη δυναμική του ανέλιξη.
Ο σύγχρονος δημοκρατικός κοινοτισμός προωθεί την ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ συλλαμβάνει μια υπερβατική θεώρηση της οικονομίας και μπορεί να συνδυαστεί άψογα είτε με μια "ελεύθερη" κατά δήμο οικονομία με αντισταθμιστικά πλαίσια εξισορρόπησης είτε με μια μεικτή-σοσιαλιστική οικονομία με ευέλικτα τοπικά δίκτυα διαφοροποίησης. Εξαφανίζει τις στρεβλώσεις ανισοκατανομής που προκαλεί το ασύδοτο μοντέλο του οικονομικού φιλελευθερισμού και προσδίδει δυναμική ανάπτυξης στη στατικότητα και τον μαρασμό που επιφέρουν ο έντονος παρεμβατισμός και η δύσκαμπτη κρατική οικονομία, γιατί αναζωογονείται από τα φιλελεύθερα σοσιαλιστικά ιδεώδη.
Τι είδους πολιτεία προωθεί ο ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΣ:
Κάθε δήμος και περιφέρεια αποκτούν πολιτειακή οργάνωση (ολοκληρωμένη κοινότητα), κομίζοντας θεσμούς σαν να είναι μικρά κράτη με πολλές εξουσίες και αναβαθμισμένες δομές. Μέσα σε κάθε δήμο οι πολίτες θα ψηφίζουν αποφασίζοντας τα πάντα. Θα παίρνουν αποφάσεις για το ύψος της φορολογίας, τη δομή που θα επιθυμούν να έχει το εκπαιδευτικό σύστημα του δήμου τους, τη μορφή που θα έχει η εμπορική, επιχειρηματική και αγροτική παραγωγική δομή του τόπου τους. Οι δημοτικοί, περιφερειακοί και εθνικοί προϋπολογισμοί θα διαμορφώνονται και θα εγκρίνονται από τους πολίτες μέσα από τακτικά-ευρέα δημοψηφίσματα σε θεσμοθετημένα τακτά χρονικά διαστήματα.
Για να επιτευχθεί στην πράξη η ενεργή συμμετοχή του πολίτη στα κοινά, είναι ανάγκη να καθιερωθούν θεσμικά τα ευρέα δημοψηφίσματα και οι συνελεύσεις (λαϊκές και κοινοτικές) ως τρόπος πολιτειακής διακυβέρνησης δήμων, περιφερειών και κεντρικού κράτους.
Σε αντίθεση με την νεωτερική άμεση δημοκρατία στην οποία οποιοδήποτε ζήτημα μπορεί να τεθεί σε δημοψήφισμα, στον σύγχρονο δημοκρατικό κοινοτισμό ζητήματα που σχετίζονται με τον ανθρωποκεντρισμό, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ατομικές, κοινωνικές και πολιτικές ελευθερίες (ανεξιθρησκία, ελευθερία έκφρασης, κοινωνική εργασία, διαφορετικότητα, κλπ) δεν μπορούν να τεθούν σε δημοψηφίσματα. Τα δημοψηφίσματα στον δημοκρατικό κοινοτισμό έχουν καθολικότητα και όχι αποσπασματικότητα, δηλαδή δεν συλλαμβάνουν ένα υποσύνολο του σώματος των πολιτών μιας πολιτειακής κοινότητας, όπως μια τάξης ή συντεχνίας επαγγελματιών, αλλά το σύνολο του πολιτικού σώματος μιας πολιτειακής κοινότητας (χωριό, δήμος, περιφέρεια, κράτος). Οποιαδήποτε απόπειρα αντικατάστασης των δημοψηφισμάτων και των συνελεύσεων, που αποτελούν θεμελιακοί θεσμοί έκφρασης της λαϊκής βούλησης, με δημοσκοπικές ή κλειστής τεχνικής λογικής μεθόδους διερεύνησης της λαϊκής θέλησης ακυρώνει το πραγματικό ουσιαστικό διακύβευμα για την εγκαθίδρυση της αληθινής δημοκρατίας, γιατί έτσι και θεσμοθετείται η ανενεργή μη βιωματική συμμετοχή των πολιτών στη διαμόρφωση της πολιτικής, αλλά και υπεισέρχονται μορφές επικοινωνιακών ή μη συστημάτων που μεσολαβούν, προκειμένου να αποτυπωθεί η λαϊκή βούληση, ενδυναμώνοντας έτσι πολιτικούς μηχανισμούς που προκαθορίζουν τους όρους των ζητημάτων που τίθενται και επομένως δεν αποτυπώνουν αληθώς τις αποφάσεις των πολιτών.
Στο πολιτικό πρόταγμα του ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΥ περιλαμβάνονται και η κλήρωση που προκρίνει την πολιτική ισότητα και τη διαφάνεια, αλλά και η εκλογή που προκρίνει την ανάδυση των άξιων ή ικανών σε νευραλγικές θέσεις που καθιστούν περισσότερο ποιοτική και ορθολογική τη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος.
