Ο ΠΟΛΕΜΟΣ, Η ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ Η ΘΕΣΗ ΙΣΧΥΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΩΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ

Του Μιχαλόπουλου Αθανάσιου

Πρόλογος

Και ανθρωπιστής είμαι.

Και ειρηνόφιλος είμαι.

Και προοδευτικός δημοκράτης είμαι.

Και υπέρ της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ελευθερίας είμαι.

Και ενάντια στην ολιγαρχία, την τυραννία, τον φασισμό, τον ναζισμό, τον εθνικισμό και τον ρατσισμό είμαι.

Και υπέρ της αρμονικής συνύπαρξης των λαών είμαι.

Και υπέρ ενός ισχυρού κοινωνικού κράτους χωρίς φτωχούς είμαι.

Και υπέρ μιας αταξικής κοινωνίας είμαι.

Και υπέρ ενός ουδετερόθρησκου ή απόλυτα ανεξίθρησκου κράτους είμαι.

Και ενάντια σε κάθε μορφή ιμπεριαλιστικής πολιτικής ή οικονομικής εξουσίας είμαι.

Και υπέρ των απλών ανθρώπων και λαών είμαι.

Και υπέρ της κατάργησης όλων των προνομίων των ισχυρών είμαι.

Και υπέρ της διαφορετικότητας των λαών και των πολιτισμών είμαι.

Και υπέρ της εξάλειψης κάθε μορφής φτώχειας και αναλφαβητισμού είμαι.

Και υπέρ της κατάργησης των κάθε μορφής διακρίσεων είμαι.

Και υπέρ της ένωσης των προλετάριων όλων των χωρών είμαι.

Και υπέρ του Λόγου και του Διαλόγου είμαι.

Σχετική ανάλυση με τον πόλεμο και την ειρήνη και τα πολιτισμικά παραδείγματα

Είμαι με όλα αυτά και άλλα πολλά που θα γέμιζα κατεβατά ολόκληρα. Είμαι με όλα εκείνα που καθιστούν "πραγματικότητα" την απόλυτη ΑΡΜΟΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΤΗΣ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΔΕΛΦΟΣΥΝΗΣ. Ναι, με όλα αυτά που αρμόζουν σε μια κοινωνία ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟΥ ΕΞΙΣΩΤΙΣΜΟΥ ή ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗΣ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ή ΕΞΙΣΩΤΙΚΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.

<< ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΜΕΝ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΟΜΕΝ >> - ΜΑΘΗΤΙΚΕΣ ΤΙΜΩΡΙΕΣ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ

Ένα επαρχιακό μαθητικό ποινολόγιο της εποχής του ’60 και του ’70 είναι ο «άφωνος» μάρτυρας της πρόσφατης σχολικής ιστορίας μας. Τα ασφυκτικά όρια της κοινωνικής δράσης των εφήβων προάγγελος της νεανικής έκρηξης.

Τη σχολική πραγματικότητα τον καιρό της χούντας εικονογραφεί με τον πιο πιστό τρόπο ένα μικρό κιτρινισμένο τετράδιο που έπεσε τυχαία στα χέρια μας.

ΙΑΚΩΒΙΝΙΣΜΟΣ- ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΣΟΤΗΤΑΣ

Ιακωβίνοι, «Λέσχη των Ιακωβίνων» (Jacobins, «Club des Jacobins») Πολιτική και επαναστατική Λέσχη, η κύρια πολιτική δύναμη πίσω από την Γαλλική Επανάσταση, απολύτως κυρίαρχη κατά την περίοδο της παντοδυναμίας της «Επιτροπής Κοινής Σωτηρίας» υπό τους Ροβεσπιέρο, Σαιν Ζυστ και Κουτόν (1793 – 1794). 

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΚΑΙ ΕΞΑΠΛΩΣΗ ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΙΝΙΣΜΟΥ 

Η «Λέσχη των Ιακωβίνων» ιδρύθηκε το 1788, λίγο πριν την έκρηξη της Γαλλικής Επανάστασης, από τους μετέπειτα αντιδραστικούς πολιτικούς Λανζινέ (Jean - Denis Lanjuinais) και Λε Σαπελιέ (Isaac Rene Guy Le Chapelier) της «Λέσχης των Βρετόνων» («Le Club Breton»), αρχικά με με την ονομασία «Εταιρεία των Φίλων του Συντάγματος» («Societe des Amis de la Constitution seants aux Jacobins a Paris»), με σκοπό να διαδώσει στον λαό τις ριζοσπαστικές κοινωνικές και πολιτικές ιδέες της εποχής. 

Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ

Του Θάνου Παπαδόπουλου, δημοσιογράφου και συγγραφέα

Η Αριστερά γεννήθηκε στο τέλος του 18ου αιώνα στον αγώνα εναντίον των «ελέω Θεού», βασιλιάδων και αυτοκρατόρων. Γεννήθηκε στην πρωτοπορία των αγώνων για δημοκρατία, ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη. Γεννήθηκε δηλαδή δημοκρατική, φιλελεύθερη και σοσιαλιστική. Το μαρτυρούν οι αγώνες της ολόκληρο τον 19ο αιώνα και στις αρχές του 20ου αιώνα. Το όριό της υπήρξε η Οκτωβριανή Επανάσταση το 1917.

Μετά την κατάκτηση της εξουσίας από τους μπολσεβίκους ο Λένιν ανακάλυψε ότι ο σοσιαλισμός ήταν αδύνατος στην καθυστερημένη και κατεστραμμένη Ρωσία. Τότε διατύπωσε το δόγμα για τον κρατικό καπιταλισμό χωρίς αγορά, κατά το γερμανικό πρότυπο. Η αποτυχία του κρατικού καπιταλισμού χωρίς αγορά να προωθήσει την ανάπτυξη στη Ρωσία τον ανάγκασε να εκπονήσει τη νέα οικονομική πολιτική (ΝΕΠ), με την όποια φιλελευθεροποίησε το σύστημα:

ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΡΟΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΜΑΣ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΥ

Του Μιχαλόπουλου Αθανάσιου

Έστω ότι κατορθώσαμε να δομήσουμε θεσμούς άμεσης δημοκρατίας και καταφέραμε να δώσουμε την εξουσία στους "πολλούς".

Και λοιπόν;

Τέτοιου είδους δημοψηφίσματα γίνονται και στις ΗΠΑ. Είναι κοινωνική δημοκρατία κάποια Πολιτεία των ΗΠΑ;

Λύθηκε το πρόβλημα του κοινωνικού ελλείμματος;

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜAΤΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Η ιστορία της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου

Η Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, που υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών στις 10 Δεκεμβρίου του 1948, ήταν το αποτέλεσμα των συνεπειών του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.  Με τη λήξη  του  πολέμου και τη δημιουργία των Ηνωμένων Εθνών, η διεθνής κοινότητα ορκίστηκε να μην ξανασυμβούν ποτέ στο μέλλον οι αγριότητες και η κτηνωδία  που προκάλεσε αυτός ο φονικός πόλεμος (60 εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους  – 20 εκατ. στρατιώτες και 40 εκατ. άμαχοι).  Οι ηγέτες του κόσμου αποφάσισαν να συμπληρώσουν τον  Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών με ένα οδικό χάρτη που θα εγγυάτο τα δικαιώματα για όλους τους ανθρώπους παντού στον κόσμο.